Çorak Vadi Gülleri

Acıların gölgesi düşmüş de ayaklarına,
Yürürken sürünüyor,ıslak kaldırımlarda.
Anne şefkatine tutunmuş kolları yorgun.
Yürüyor,ardındaki,gölgeleri gibi solgun.

İlahi,hikmetin çorak vadinin gülleri gibi.
Dalda nasıl açar,açmadan bilinmez ki.
Sensin,yaşattığın bu hayatın tek sahibi.
Anaların sevgi duası,sanadır Ya Rabbi.

Lütfunda,kahrında hoş,sevmeyi bilene.
Gönülde açan sensin,görmesini bilene.
Sevgileri farklı yaşattın,tatnasını bilene.
Hala görmeyen gözler,ağlasın yüzlerde.

Bülbülün çilesinde,güllerin renkleri açar.
Beyni sakat olanlar,isyanda hep sarkar.
Çorak vadi dikenleri,rüzgarlardan ağlar.
Gölgesinde düşen,şükürle ancak kalkar.