Çorak Topraklar Şiiri - Furkan Çelik 2

Yağmur yağdığında gönlümün çorak topraklarına
Yeşerirdi umutlarım zamansız bir hasat vakti
Anımsatırdı bana rüzgarda dalgalanan bir bayrağı
Bir kadının savrulan saçlarını

Umutlarım âdeta bir gül gibi beklerdi , koparılıp koklanmayı
Bir çocuk gibi kandırılıp coşturulmayı

Her umut yeni bir kapıydı, yeni bir acı
Katlanırdı omuzlarımdaki yükün sancısı
Okunurken gözlerimdeki bu yükün ağrısı
Ben yinede gizlerim hayat yargıcına
Saçlarımdaki akı , elimdeki kanı

Boyum gitgide kısalırken bu uzun yolda
Dizlerim titrerken attığım her adımda
Ben yalnızca sana müsamaha göstermişken bu hayatta
Sen attın beni bu uçsuz bucaksız , karanlık diyarlara

Burası çok karanlık , korkuyorum
Annemin artık elimden tutamayacağını biliyorum
Zaman ne çabuk geçiyor inanamıyorum
Şu çorak toprakların altında olmayı dört gözle bekliyorum...