Bozkır Çocukları Şiiri - Gürsel Akbulut

Bozkır çocukları
Ne zaman
Yönünü denize çevirse
Mavi sular
Çorak toprak gibi uzayıp gider gözünde
Uçsuz bucaksız durgun sularda
Önünde kuzuların otladığı
Bir ağılın gölgesi gibi sürüklenir
Uzaktan geçen gemiler

Gün ışığıyla
Karaya çıkar balıkçılar
Hani çığlık çığlığa üşüşür ya beyaz martılar
Sanırsın koyun kuzuya karışmış
Elinde bakracıyla
Süt sağar pazen şalvarlı kadınlar
Gün vurdukça
Serap sarhoşluğu çöker kızgın sulara
Ufukta belirir ağır ağır salınan tekneler
Elinde toprak testisi başında beyaz şapka
Sana doğru salınarak gelir
Bostan tarlasına azık getiren çocuklar

Bir rüzgar yalar serin serin yüzünü
Gönül alırcasına
Çorak toprağın öyküsünü anlatır
Tınaz başında
Beklemekten yorulduğumuz günleri
Susuzluktan kuruyan
Ekinlerin harmanını

Yıllar geçse de
Unutulmuyor
Çorak toprağa ekilen umutlar
Emeğinin karşılığını alamayan çiftçiler
Bir de
Ağaçsız tarlaların ilahi serinliği
Ah o beyaz bulutlar ...