İhanet sayarsan, geçen yılları,
Çorak gönüllerde, bulunmaz vefa.
Arayıp sormayıp, yok ise arı,
Çorak gönüllerde, bulunmaz vefa.
Görünce doğruyu, yel olup kaçan,
Çevresine daim zulümler saçan,
Sevene umulmaz yaralar açan,
Çorak gönüllerde bulunmaz vefa.
Dostluğu yar edip gelirsen başa,
Vefayı yem etmen, cahil,berduşa,
Sürme dostlarını daim yokuşa,
Çorak gönüllerde bulunmaz vefa.
Aldatma dostunu arkandan gelir,
Yokluk acısını çekenler bilir,
Gönül bahar olsa, hazan tez gelir,
Çorak gönüllerde bulunmaz vefa.
Biter o varlığın, yokluk yol alır,
Sevdiğin dostlardan, eser mi kalır,
Vefasızlar birer,birer çoğalır,
Çorak gönüllerde bulunmaz vefa.
Vefa nedir bilmez, kalbi karalar,
Unutmayın dostlar, siz bu aralar,
Vefasız insanı, derin yaralar,
Çorak gönüllerde bulunmaz vefa.
Dostluğu yaşatıp, kıymet bilelim,
Gönüldeki tüm kir, pası silelim,
Ömrümüzce dostla, daim gülelim,
Çorak gönüllerde bulunmaz vefa.
Gönül bir gün küsüp, ağlarsa eğer,
Dost sözleri yürek, dağlarsa eğer,
Dost, dostu gönülden, bağlarsa eğer,
Çorak gönüllerde gül olur vefa.
Kayıt Tarihi : 16.12.2010 23:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
