Yeşeren umut topraklarına uzaktan bakınca içinde yok olmayı benimsemiş
bir çorlu dünyanın çopurun un gururla durduğunu görürsün.
Bu gurur dünyanın sabit halidir.
Yerkürenin çürük yer kabuğu güçlü zelzelelerle çatlamış,kimin umurunda;
ebedin küllerle kaplı bir sığınak olduğunun farkına kim varmış,
kim varacak?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta