Çöpteki Ekmek Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Bir hamfendi
Gencecik,
Dört yaşında, var yok kız çocuğu
Eteklerinde elleri
Ananın;
Bir çöp kutusu
Sokağında şehrin.

Düşler çöpün içinde kalmış,
Rüyalarında çöpteki ekmek,
‘Anne ne buldun? ’
‘Ver ne olur acıktım.’
Çocuğun yakarışı!

Durdu ayaklarım yürümüyor,
Elli liram var sadece
Son harçlığım.

‘Kızım af edersin, bakar mısın?
Belini tutarak doğruldu kadın,
-Akşamın yirmi biri,-
‘Efendim abi? ’
‘Bir harçlık vermek isterim kızıma,’
‘Ne dersin?

Onurlu başı dimdik
Utanıyorum,
Elimde elli lira kırışık,
Bekler vermem için,
Kadın der:
‘Asla’
‘Biz dilenci değiliz.

Kayboldum elbisemin içinde,
Yarıl toprak yut beni,
Yaşayamam utancımla,
Sen çöp ellerken.

Kahretsin;
Siz, biz ve onlar,
Ve çöpteki ekmek.

07.Akim.2008 13.40