Çöplükler Prensi.. Şiiri - Şeref Yıldırım

Etrafına bakındı,utanarak
Çöplerin ağır kokusu dolsa da ciğerlerine,mecburdu karıştırmaya,
Evine bir lokma yiyecek götürememe,telaşı sarmıştı yüreğini...
Kutuları satarsa biraz parası olurdu belki,
Ama ne gezer..şansı yoktu bu gün,

Birkaç kez dilenmeyi denemişsede,gururuna yenik düşmüştü.
Çaresizlik ve öfke sarmıştı bedenini
Yorgundu....
Taşların üstüne uzandı....kapadı gözlerini....
Acı dolu anıları gelmişti aklına,

Yıllarca seyyar satıcılık yapmış,
Kıt kanaat yaşamaya alışmıştı.
Çoluk çocuk altı nüfus,
Kör topal yaşarken,
İmansız, şerefsiz tefecinin sattığı kondu,
Canavar buldozerlerin kurbanı olmuştu.

Artık sonrası malum....
Aile birliği,dirliği,düzeni bozulmuş,
Gemisini kurtaran dağılmıştı

Eş dost yardımı tükenmiş,
Bir dilim ekmeğe muhtaç,
İki çocuğu ve ayvazı ile kalakalmıştı ortalarda
Günlerce iş aramış ama bulamamıştı.

Nihayet...
Hissediyordu,sonu gelmişti artık
Son defa doğrulmak istedi;
Göğsü fırladı yerinden,
Ölüm ışıklarının sesi, girdabına almıştı bedenini
Durmuştu onun için zaman.......
Yinede gözü açık gidiyordu, geride kalanlara,
Onlara yaşatamadıklarına

Göç etmişti çöplüklerin prensi... sonsuzluğa....
Yukarlardan görüyordu,cansız bedenine,
İğrenerek,acıyarak bakıp
Kayıtsızca omuz silkerek,
Kaybolup giden zavallıları......
Ve;
Bir hayat daha sona ermişti,
Hiç yaşanmamışçasına..............

16.05.2004