kalbim sevda çöplüğü, toz pembe bir hurdalık...
dört yanımda münzevi bir telaşlı bekleyiş!
varılmaz bir gayeye, dönülmeyen bir gidiş...
öyle bir yoldayım ki adım başı karanlık...
hani nerde yıldızlar? hani nerede mavi?
bahar gelmiş serçeler dallarına dönmüşler!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta