Çöplük Şiiri - Murat Kara

Tanıdım onu
Yaprak dökümü bir mevsimde,
Avutları içine çökmüş
Aranıyordu çöplüklerde
Nasırlı elleriyle,
Ne aradığı belli değil.

Yanıyordu gözleri
Ümirsizlik ateşiyle
Diyor: Ne edeyim?
Karnım aç,
Sırtım çıplak
Benim.

Kış ta geliyor...
Nice geceler
Beraber uyuduğum
Parklar, sokaklar
Yüz çeviriyor bana.
Hiç - bir - şeyim
Ümitlendirmiyor beni,
Bu çöplükten başka.

Biga, 1979