Çöplük Şiiri - Mustafa İpek 2

İşte bu sefil hayatın çöplüğündeyiz
Bir sigara dumanı gibi savruluyoruz
Bir halı gibi üstümüze basılıyor
Bir odun parçası gibi yakılıyoruz
Var mı bu dünya da eza nın karşıtı
İşte bir taş gibi yaşıyor suya atılıyoruz
Nereye varacak bu sonlar bu hezimet
Nereye varacak bu hazin eziyet
Hayat sanki kırık aynaya bakmak gibi
Ne de görünüyor bulanık suyun dibi
Uzaklık bile görmüyor bir hedef
İşte bir hedef kadar uzaktayız
Tembel hayvan gibi koşmaktayız
Kimsede değer yok ne zümrüt ne sedef
İşte yine uzaklaşıyor buuddaki hedef
Bir pencere kenarında görünen ufuk
İşte o ufuk kadar uzağız hava çok soğuk
Üşüyoruz şikayetimiz budur belki
Yanıyoruz şikayet bu olur yine belki
Bu surların için de açılmış gedik
Kimleri içine alır bu ufak delik
Biz geçmişiz gerisi arkamızdan gelsin
Sığmayanlar bir delik daha delsin
İşte duvarlar kıvrım kıvrım sonsuz
Duvar dibinde koşuyorum soluksuz
Nefesler sanki gitmiyor artık ciğerlere
Yüzler yetmiyor artık maskelere
İşte bu garip dünyanın çöplüğündeyiz
Zuhur eden değil sadece yedekteyiz