Çöpler Çöpe Atılır Şiiri - Nebi Ünler

ÇÖPLER ÇÖPE ATILIR
(Hümayun Şeceryan (Homayoun Shajarian) Heavy Makeup esintisinde...)
.....
Gerisi teferruat, şairler kaleminde,
Ve yanık yüreklerde, yalnız bir şiirmiş sin...
Ey Gülşenler sarısı, meşguller aleminde
Ara sıra sayıkla; “can sende şairmiş sin!”
.....
Tevazu değil benim, şair değilim demem
Kelam nasıl söylenir, adabınca bilmem ki...
Mektebine gitmedim, usta bahşişi yemem
Bade de içemedim, nasıl cahil kalmam ki?
.....
Sahne tozu yutmadım, oynayamam hiçbir rol
Ressamlık hak getire, bir çalgı da çalamam...
Bir garip emekliye, açılmaz ki hiç bir yol
Beste, güfte hakeza, bir şarkı da kalamam!
.....
Davul dengi dengine, pervanen kahramanlar
Bir çamurdu deyip geç, kirletme romanını...
Sultanların layığı, olamaz sıradanlar
Lütfun boşa gitmesin, harcama zamanını!
.....
Yar!Alnımın çatına, çakma sürgün mıhını
Dileğim sadakanız, acımanız hiç değil...
Çak yaşadım bilirim, yalnızlar rıhtımını
Keyfiniz iyi imiş, keyif bozmak hoş değil!
.....
Yan yana gülünç olur, sen dirilik, ben hurda
Kabullendim üzülme, çöpler çöpe atılır...
Ziyan etme anını, sen orada ben burda,
Gönülden uzak olan, her defter kapatılır!
...
Haddimizi biliriz, kaçmalıyız yolundan
Yılgın yağmur vedasız, çekilir köşesine...
Deriz; tesadüf geçmiş, gönül karakolundan,
Cam kafesim müebbed, çilemin şişesine!
.....
Can uçar Mevlasına, toz kalır Leylasına,
Öz akar deryasına, çöpler çöpe atılır...
.....
Aşiyansız, 08.07.20 – 18.27 Y.Y.
...............