Çöp Tenekesi Şiiri - Selim Ünüvar

ÇÖP TENEKESİ

Sır ve hüzün oynaşıyor gözlerimle
Kemiriyor içimi aşk ve gökyüzü
Soluklanıyor kalbimde.
Gökten su parçacıkları dökülüyor.
Patlamak için atıyor kalbim.
Kimse görmüyor, kimse duymuyor.
Ateşi dindiğinde alnımın,
Payıma düşen elmaya inat,
Büyüklenmekten korkmuyorum.
Can attığım kendimden
Düşlerimle geçiyorum.
Sözlerim taşıyamıyor,
Gözlerimin ferini
Ve hayat
İsrarlarıma karşı yanıtsız.
Kırgın akşamlarda kalmayacak kadar
hercai.

O taşkın mecralarda
ince kıvrımlı renklerden
sürtündüğüm zamandan,
hayat kokuları geliyor.
Oysa ben,
düşlerime soluk arıyorum.
Keşfine yanaşılmayan yeni söylemler
yeni serzenişler
ve başka olana yatkınlık duygusu.
Gerektiğinde kaybolmak
ve isimlerle bulunmamak için
aşkımın sancısını, geri istiyorum.
Tarih vurdumduymaz ve sefil.
Canım akılalmaz ve zelil,
olmamalı.

Selim Ünüvar