Bir sevgisizlik solur duvarlar,
Umutsuzluk sızar camlardan.
Sandalyeler boş, kırık bir saat,
Zaman öksürür tozlu raflarda.
Geçmiş, çöp poşetinde küflenir,
Ayrılık dilini yalnızlığa vurur.
Güvensizlik, kapıları kilitler,
Anahtarlar sırıtır karanlıkta.
Sadakat bir masaldı belki de,
Vefa, sözlere takılan pul.
Çıkar diken, menfaat çiçek açar
Aile fotoğrafı sararır ansızın.
Kayıt Tarihi : 13.3.2025 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!