Çöp Kovası... Şiiri - Zehra Nur Erbölükbaş

yine uyudum
sensizliğe
kelebeğe say sen bunu
bir de yağmura
ki kelebekler yağmurda uçamaz…

ve işte
hani sorunsuz bir gün geçirmektesin gecede
yokluğum
herkesin
ki en ağır vaka bir kanserin dermanıdır artık
iflah olur bir sevda bu
vazgeçtiğinde gülümsersin
ağladığımda bir gülücüğe tutsak olur dudağın
oğlun gülümser
kızın yanağını okşar
annen işte en sevdiğin otçul yemeklerle donatır sofranı
abin saçlarına belik atar
canım kızım der baban ağlar...

bir ben işte
fazla kalırım sana
bir sofranın artığındaki düşü
ve ben silinirim bir çöp kovasında
siz gülümsersiniz
buluttan uykularda…

hııı
unutmadım işte
asıl hayat yoldaşın
kolları iki yanda
kazanmanın hazzı dudağıyla
nasılda sarar seni bu kez
ben tekmelenirken çöp kovasında…

ağlarım
gülümsersiniz
ağlarım
gülümsersin
ben ağlarken çöp kovasında…