Çöp evi Şiiri - Zeynep Tavukçu

vakitsiz daralan gönül sözcüklerim
sessiz...
şiir yazmak istemiyorum geceye

şimdi küskün dudağım
çatlamış tırnaklarım
ya da kurumuş dilim değil derdim

ki bu çöp evinde tüm dertler büyük

oysa tüketilmiş bir dünyanın evlatlarıyız
sağımıza baksak maskeler
sol yanımız boş, uzun zamandır haber de yok...
anlayacağın dostum, bir girdap içinde; çırpınıyoruz

bakma öyle bana
sadece, geç/erken bir kara anımda durdum
gecemi bekliyorum...