Çöp Adam Şiiri - İlker Öksüz

Takıp takıştıran, bir türlü yakıştıramayanlar karşısında
Çöp adamın temizliğine bir kez daha hayran kaldım
Sadeliği ve inceliğiyle göz kamaştırıyordu
Hani kalem kılıçtan keskindir diyorlar ya
Çöp adam kalemi alıp hepimizi kesmek istiyordu
Çöp adam, çöp adam dedim diye yanlış tanımayın
Pis değildi ki çöp adam, hiç hasta da olmuyordu
Patikleri yoktu oysa ayaklarını sıcak tutacak
Kalbi buz tutmasın diye antifirizi de yoktu
Ne teknolojiden haberdardı ne de modadan
Bir de öyle vurdum duymazdı ki sorma
Kesip biçsem morfine gerek duymazdım
Defterden bir kaç kare ayırıp
Bir bahçe çizerdim ona sevinirdi
Hep bahçe çizersem de gına gelirdi
Şikayetini de dile getiremezdi bir türlü
Ağzı vardı dili yoktur çünkü kendilerinin
Bir kaç kare daha ayırırdım sorun olmazdı
Bir konuşma balonuyla çözebilirdim dilini
Bir balona neler sığabilirdi orası muamma
Sonuçta ata yadigarı bir mirası da yoktu
Ataları ya silinmişti bir silgiyle
Ya da buruşturulup atılmıştı bir çöp kovasına
Kendisini de az önce buruşturup fırlattığım gibi
Kafa tası patlamıştı ama kan akmamıştı
Anlatırken tüylerim diken diken oldu bak şimdi
Gece rüyama girmese bari rahmetli
Halbuki o kadar da bağırmıştım ardından
Duysun diye bir kaç kere "iyi bilirdik."