Çöp Şiiri - Keşfi Çamaşuvi

Elimde yırtık eldiven
Üstümde bir gömlek
Bostancı çöplüğünden
Ayaklarımda potinler
Göztepe marka
Giydiğim pantolonu
Bulmuştum
Özgürlük parkının
Hemen yanında

Sallamış bir abi
Bitirmeden
Bu güzelim şişeyi
Kokuyordum şimdi
Artisler gibi

Çıkarttım cebimden
Baktım aynaya
Her şeyim yerinde
Dedim Maşallah
Şöyle hamamda
Güzelce bir yıkansam
Arkamda ki koca çuval yerine
Altıma bir de araba alsam
İnletirdim caddeyi
Anasını satayım
Müslim’in son parçasını da
Teybe taksam

Olum dedim be olum
Gene uçmaca
Gene vakit gece
Gel saçmalama

Bak köşede göründü
Mehpare’nin çöpleri
Neler var içlerinde
Sevindirecek seni

Pet şişeler naylonlar
Eskimiş kavanozlar
Lokantalardan gelmiş
Karton karton kutular

Aldım koydum çuvala
Lâzım olan ne varsa
Uzadım yavaş yavaş
Gelmiştim Ekin parka

Her gece dinlenirim
Beş on Dakka burada
Kendi kendimi yerim
Neden ben neden derim
Herkes evindeyken
Neden ben
Çöplerdeyim?

Geldi alacalı kız
Okşadım çenesini
Kedilerin güzeli
Susup dinlerdi beni

On bir tane kardeşin
En sonu ben doğmuşum
Kapmak için ekmeği
Hepsinle boğuşmuşum

Evde yok tarlada yok
Yatacak yatakta yok
O kadar çocuk var ki
Memlekette iş de yok

Emmi oğlu Hıdır la
Gelmiştik İstanbul’a
İş arayıp dururken
Rastladık Bedir Han’a

O gün bugündür işte
Ömrüm geçer çöplerde
Karnım tok şükrederim
Aklım kalmış mektepte

Bakar bakar dururum
Okula gidenlere
İçimden bir şey kopar
Söyleyemem kimseye

Yine yola koyuldum
Çöp çöp dolaşacağım
Dergi kitap bulursam
Alıp okuyacağım

Yaklaştım bir çöplüğe
Darmadağın etmişler
Anladım ki az evvel
Bizimkiler geçmişler

Baktım çöpün yanında
Bir kitap var kalınca
Uzanıp aldım onu
Gülümsedim şansıma

Oturup kaldırıma
Açtım sayfalarını
Çöpe atıp gitmişti
Biri fotoğraflarını

Yavaş yavaş çevirdim
Sayfasını albümün
Burada yeri yok dedim
Bu kadar mutlu yüzün

Güzel gelin ve damat
Duruyorlar yan yana
Ana amca kaynana
Hepsi bir restoranda

Bir iki mektup vardı
Pullu zarfın içinde
Okumasam olmazdı
Kim kime neler yazdı

Uzaklardan bir yerden
Damat bey yazıyordu
Ümidini kes benden
Beni unut diyordu

“Gelmeyeceğim artık
Başka birini sevdim
Sen de orada evlen
Biz maziyi silelim
Çoluk çocuk yok zaten
Kimseyi de üzmeyiz
Annenlere öldü de
Bir daha görüşmeyiz.”

Kapatmıştım albümü
Bakmadan resimlere
Gözüm takıldı birden
Üsteki pencereye

Yapa yalnız bir kadın
Bakıyor bana camdan
Sallıyordu başını
Hiç gözünü kırpmadan

Birden kalktım ayağa
Yöneldim çuvalıma
Hızlı hızlı oradan
Fırladım bir sokağa

Utanmıştım beklide
Yakalanınca ona
Belki dayanamadım
Ondaki yalnızlığa

Yürüyordum koşarca
Çöplere uğramadan
Galiba sarsılmıştım
Yediğim bu tokattan

Ne hayatlar var dedim
Şu evlerin içinde
Ne insanlar var dedim
Her şey bitmiş içinde

Şükrettim Yaratana
Verdiği nimet için
Topla dedim be oğlum
Bu çöpler senin için

Şatafatım yok benim
Ben nasılsam öyleyim
Doğruluk ve dürüstlük
Tek sermayem bu benim

Şöyle baktım etrafa
Çuvalımın yanından
Galiba yorulmuştum
İstanbul yollarından

Bilmem ki zengin miyim?
İnsanların çoğundan
Görünmez gönlüm benim
Sırtımdaki çuvaldan