Constantine Şiiri - Mutlu Kahveci

soy beni karanlığımdan öteye uçamayan martıların esaretine,
dağ başlarımda limanlarım olsun, deniz kokusunu burnuma dolduran,
zindan diplerim açılsın gökyüzünün tavanını delen,
güneşler doğsun gecelerime…
koy beni sonsuza değin gerçeğin esaretine…

benimde adım constantine'in yanında anılsın
en gözden kıskansın delice seni benden ,
bahşet yalnız cennetini saf sevgim için.
güç ver, ucubelerin paraladığı kırık kanatlarıma,
azad et beni kirli dünyadan, sonsuzluğuna uçayım…

düğümler perde perde açılsın gözlerimde,
ruhumdan süzülen neysesi katsın yığınların içine
dost ellerin nasırı alsın beni bu hengameden
sıyrılsın bedenim bi çare deprenişlerden…
bir muamma olsamda geride kalanlarca, deli,
senin yanında hür, senin yanında münzevi…