Cönk Şiiri - Kaan Canbay

Ahuya ithafen...

Gözlerini gördükçe gözlerim kamaştı.
Bu sendeki benimle bir yarışmı?
Gittin ya benim ruhum karıştı.
Sarmaşık olaydın tenime karışsaydın.

Gülemedim sensiz zamanlarda...
Başaramadım karalayamadım defterleri.
Kalemim öksüz yurdum topraksız kaldı.
Sen gittiğinden beri nazımda beni sormadı.

Kanla karaladım şimdi gözlerini.
Bir sevdiğin var bilirim ismini.
Gözlerinden siliyorum şimdi alınımın terini.
Ben sensiz küçük çocukların en yetimi...

Anlamı yok sensiz gülmenin
Anlamı yok sensizliğin
Kadehler kaldırdım
Ölümü kucakladım

Ya nebi ya Allahım.
Koruyucum Ümmet-i Muhammedîm
Doğru olanda sensin.
Yanlışı bilende.
Kavuştur beni yarime.
Huzura kavuşayım seninle.

Saçlarını kızıllığını ateş sanırdım
Gözlerinin karalığı ruhuna yansımış sanırsın
Sensiz her gün dibe battım.
Velhasıl sensiz bu çocuk ateşlerde yansın...

Bir dileğim var
gözlerin..
Toprak olma korkusu ile kalırsan
Aklına gelsin gözlerim
Olurda cenabı hak canımı alırsa
Kelime-i Şahadetdir gözlerin...