Coni ve Deniz kızı Şiiri - Cemil İleri

Ilıman bir havada,deniz kızı (geminin adı) limandan ayrıldı.
Tayfalar kaplan çevikliğinde
Koşturmaya başladı.
Geminin içi sakindi.
Deniz kızı,nı böyle çekip çeviren kimdi.

Coni, evet Coni.
Geminin kaptanıydı.
Baba derlerdi ona.
Sözü kanun du.
Bir kere konuşurdu.

Gören tek gözü ile,
denizi süzerken seyrederdim onu.
Hava açacak, derdi.
Tahminlerinde hiç yanılmazdı.

Aklında hep deniz kızı vardı.
Bir gözünü ona feda etmişti.
Elinde bir defter vardı.
Boş durmaz hep yazardı.

Gece geç saatlere kadar-
Geminin güvertesinde oturur,
Bir kaç bardak rom içer
Umutsuzca bir köşeye sızardı.

Benim kadar dertliydi.
Benim gönlüm dağların ardında
Onun ki ise bir deniz kızı'ndaydı.

Kimsin sen? Dedim.
Göçmen bir gemiciyim.
O liman senin bu liman benim gezerim.
Sözünü kısa kesmek istedi.
Senin anlayacağın,
Maceraperest im dedi.

Rota'mız büyük bir okyanustu
Sıcaktı ve aylardan Ağustos tu.
Belki de bu büyük bir kabus tu.
Deniz birden hırçın laştı.
Dalgalar Deniz kızı na ulaştı.
Tayfaların eli ayağına dolaştı.

Coni nin haykırışını duydum.
Dayan Deniz kızı kurtulacağız.
Direkler çatırdadı.
Bir daha o sesi duyamaz oldum.

Saatler sonra fırtına dinmiş.
Deniz kızı karaya vurmuştu.
Baba baba diye koştum.
Ama coni yoktu.
Azgın deniz coni yi bizden almıştı.
Kıyıda bulduğum ıslak defteri.
Coni den bana hatıra kalmıştı....