Congalaz'ın İntizarı Şiiri - Halil Gülşen

Erdemli ilçesinin saat on bir yönünde,
Çettepesi eşsizdir, şöhretinde ününde!

Çettepesi dedimse, köy değil, belde değil;
Arafta kalmış bir yer, şaşmamak elde değil!

İntizarıyla meşhur, Congalaz* karı varmış;
Bundan seneler evvel, bu muhitte yaşarmış.

Congalaz’ın dilinden çekinirmiş ahali,
Yokmuş, bedduasının tutmama ihtimali!

Komşusu yoksul bir genç, muhtemelen Tatar’mış;
Ormandan çıra keser, Erdemli’de satarmış.

Parasını alırsa iki kucak çıranın,
Nafakası bu imiş, gariban fukaranın!

Tatar bir gün beklerken tuvalet sırasında,
Çırasını çalmışlar, kaşla göz arasında!

Sadece çıra değil, gitmiş nacakla keser;
Tüm pazarı aramış, yerinde yeller eser!

Şikâyetçi olmamış; görmemiş karakolu,
Congalaz’ın evine düşmüş Tatar’ın yolu…

Hırsıza sinirinden iyice gelmiş gaza;
Olayı uzun uzun anlatmış Congalaz’a.

Congalaz demiş gence: “İleri gitmeyeyim;
Çoluk çocuğu vardır, beddua etmeyeyim!

Yalnız iki sözüm var, hırsız çırayı yaksın;
Ölüsünün yüzüne onun şavkında baksın! ”

Hikâyenin sonunu n’olur sormayın bana;
Congalaz ilenmesin** yüreğimi yakana!

Halil GÜLŞEN

*Congalaz: İri yapılı çirkin kadın; cadı
**ilenmek: Beddua etmek