insanlar yaşarken korkar oldu COMPENYERO
bir ananın acılar karşısında ne düşüneceğini
çok kere de ben düşündüm
o sisli bakışlara bakıp ondan habersiz
canım çok acırken hep sen dokundun omzuma
acılarım arttıkça sana yaklaşıyordum
bağırasım geldi:acı acıyı bastırırken
'yanına geliyorum'diye
kaç doluya şahit oldum COMPENYERO
damlarken her kızıl damla
bir nihal'in damağına
öyle bir dolu
hareket etmiyordu hayat
ağladı onlar için bütün gökler
semavi aşklara sığınak olanda sizlerdiniz
onların en doğal ihtiyacıda:
kuşandırıp cesaretinizi vefa ile
feda ile
yürek çatıp...
umut
bir umut yakıştırması bu yüzyılda;
umut diye bir şey:SEN SAVAŞAN
beklemek beklemekse umut
yabancım!
gidip almak ne isteniyorsa
şöyle bir kenara çekilsin beklenti
şimdi gözü bağlı sorgulardaki suskularıma
bırakıyorum artık konuşmayı COMPENYERO
hangi kentlerde dolaştırıldığımı bilmeden
içimdeki hayvanı boğdum az önce
herkesi tanıyorum dinlemeden
dinlemeden kendimede inanmıyorum...
(18.05.05)
sarıgazi
Kayıt Tarihi : 17.12.2005 13:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HAZEL
Aynaya Bakıp kendini görmesi gerekir.
Başkasını değil...
Kutlarım..
Başarılarınız daim olsun...
Selamlar..
TÜM YORUMLAR (3)