Çömlekçilik Şiiri - İsmail Aksoy

Kaba güvercin, kilden küpler,
kalçalarında seni yeterince ifade edemeyen
işaretlerden bir üzünç. Halkım benim,
nasıl da sırtındaki ağrılarla,
dayak yemiş ve küçük düşürülmüş, nasıl da
toplamıştın yapraksız bilgeliği?
Siyah mucize, sihirli madde
kaldırıldı ışığa kör parmaklarca,
toprağın en büyük bilmecesinin lisanını bizim için
açtığı yerdeki önemsiz heykel,
öpüşünde toprağın ve derinin birlikte kaynaştığı
Pomaire fincanı,
balçıktan sonsuz biçimler, küplerden ışık,
benim olan elin biçimi,
beni çağıran bir gölgenin adımı,
gizlenmiş düşlerin karşılaşmasısınız sizler,
seramik, unutulmaz güvercin!

Pablo Neruda
Çeviren: İsmail Aksoy
“Evrensel Şarkı”dan