Çömlekçiiiiii Şiiri - Ismail Yalcin

Annam anlatırdı
Garip anam, çok görüp duymuşluğu vardır onun,
Derdi ki bir vakit, bir garip,
Dam ister, kendi halin de aile kurmak ister
Hakkıdır tabi ister,
Önce para kazanmalı idi
Onun içinde zanaat öğrenmek gerekti.
Çömlekçilik o vakitler geçer bir zanaat
Gece demedi, gündüz demedi,
Çömlek zanaatı nı çarçabuk öğreniverdi,
Dağ demedi, taş demedi
En iyice sinden killi topladı getirdi,
Bir yüklük çömleği de hemencecik yapı verdi,
………..
Yol pazar yoludur bu çömlekler satılacak
Dikkatlice yerleştirdiği çömlek çuvalını
Sırtlar ve başlar hayale bizim çömlekçi

Bunca çömlek bunca akça eder
Bunca akçe evlenmeye elbet yeter
Hem evlendim mi çocuklarımda olacak,,,
Ben pazardan dönünce
Baba hoş geldin diye beni koşarak karşılayacak
Bende kollarımı böylecene açıp
........
Hayalde idi, hayaline dalmıştı bizim çömlekçi
Hayale açınca kollarını
Boşa bırakmış oldu çömlek çuvalını
Çuval düştü yere, çömlekler bin parça
Hayallar uçtu gitti, gerçekler kaldı ortada
...
Annam derdi, a evlat, olmayın sakın çömlekçi
Hayallere dalıp ta bırakmayın gerçekliği