Cömert Bir İnsan Şiiri - Ramazan Çetin

(Manzum Hikâye)
İsmi Hâtem-î TâÎ,bir kabile reisi,
Pek çok malı mülkü var,çok cömertte birisi,
*
Esiri âzat eder,çıplakları giydirir,
Açları arar bulur sahip çıkar yedirir,
*
Cömertliğiyle meşhur,iyilik sever biri,
Adeta destanlaşmış,hoş görün bu tâbiri;
*
“Çok israf ediyorsun,insan böyle açılmaz!”
Diyenlere cevabı:”Hayırda israf olmaz!”
*
Derler etraftan O’na Hâtem sen çok cömertsin,
Senden çok daha cömert var mıdır,bilirmisin?
*
Bu sözden sonra durur,bakar herkese tek tek,
Yanında olanlara der ki,gülümseyerek:
*
“Hâtem de kim oluyor,nice cömert insan var,
Yeri zamanı gelir,onlar ortaya çıkar.
*
Birini anlatayım,siz de hak verirsiniz,
Cömertlik bir haslettir,hepiniz bilirsiniz;
*
Bir gün yetim bir gencin misafiri olmuştum,
O gün çok dolaşmıştım ,çokça da yorulmuştum.
*
Adam bir koyununu kesmiş pişirmiş geldi,
Sofrayı hazırladı,ikram etti yedirdi.
*
Koyunun bir yerinin etini çok beğendim,
Çok güzel tadı vardı ,”burası çok hoş “dedim.
*
Bunu duyan genç adam biraz izin istedi,
Beğendiğim etlerden tabak tabak getirdi.
*
Dinlenmiş ve doymuştum, çıkmıştım gitmek için,
On tane koyun kesmiş,sordum: “Kardeşim niçin?”
*
Genç dedi:”misafirim,siz eti beğendiniz,
İmkânımız var idi ikram ettik onu biz!”
*
Hâtem’i dinleyenler sordular tekrar ona:
“Karşılık verdiniz mi bu gencin ikramına ?”
*
Hâtem-i Tâî dedi: ”verdim ama önemsiz “,
“Söyleyin,meraklandık ona siz ne verdiniz?”
*
“Beş yüz koyun vermiştim üç yüz tane de deve,
İşte böyle dostlarım huzurla döndüm eve!”
*
“Ey Hâtem,bu durumda sen o gençten cömertsin,
O genç on koyun kesmiş,sen sürüler vermişsin.”
*
Hâtem dedi:”Dostlarım gencin bütün serveti,
On tane koyun idi,tamamını tüketti;
*
Benim verdiğim ise malımın çok azıdır,
Dedim ya “ Hâtem’de kim nice cömertler vardır”.
*
Cömert insanlar ile güzelleşir hayatlar,
Cemiyet huzur bulur artar ağızda tatlar.”
*
Merhametli insanlar, çoğalır yüzler güler,
Duâlar arşa çıkar,hep hayır söyler diller!
*
Derler ya: “cömertlerin ikramı şifa olur”,
Hesabı kolay verir, umulur ki kurtulur!..