seçimin olduğu günün ertesinde
64 yerinden bıçakladım dedemi
saldırgan heveslerim açığa çıkmış iyice karakolda
polis abilerim dediler senin ki çomar cinneti
başladılar ifademi yazmaya:
sokaklara esrarkeş serseriler
daha fazla hapçı pıtçı it oğlu it
seri çalışan katil lazım Türkiye
seni daha iyi duyabilmemiz için
meclise toplumcu projeciler
otuz yaş altı dinç beyinler lazım Türkiye
seni daha iyi tanıyabilmemiz için
aç öğrencilerine biraz para
panik atak kanser parkinson kötürüm vesaire
olmamaları için iş sahaları lazım Türkiye
evde hapis kalıp
anne babalarını kuşbaşı doğramamaları ve
seni daha çok sevebilmemiz için
masum saldırganlıkları hoş görmen
şekil yapıyorsunuz iş kapıyorsunuz sözleriyle
önüne gelene palyaçoluk öğretmemen
memurlarını işlerini yapmalarına dair uyarman lazım
seni daha iyi görebilmemiz
övünüp çalışıp güvenebilmemiz için
ülkede herkes yazı yazıyor
yarısı devlet memuru bunların
ya paralarını kes ya da parmaklarını
memursan memur
işçiysen işçi
yazarsan aç kal değil mi
İstanbul’a dizi yazma hayalleriyle giden
diplomalı genç yazarlarını da düşün Türkiye
E5 yeterli mi bu sanat manat işlerine
önüne gelen yazıyorsa kim yaşıyor
bu gittikçe gelişen sosyetik ülkede
hayatım sit alanında bir çadırçiçeğiydi
üzerinden asfalt geçtin Türkiye
acımadın zeki olduğum için
kadınların rengi artık mavi
pembe tişörtle dönüyorum yine eve!
Kayıt Tarihi : 29.11.2007 12:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!