Dedin ki: "İsmini andığımda
çölün ortasında bir ağaç gölgesi biter..."
İşte tam o yerde başlar benim kanadı kırık kalbim atmaya
Tam o yerde başlar benim tomurcuk güllerim açmaya
Sen gidince dökülür yapraklarım
Dallarım kırılır sesin susunca
Sen anmayınca isimsiz olurum ben
Sen dokunmadıkça cisimsiz
Dökülmezse adım dudaklarından şayet birkaç gün
Kemirir kurtlar, boşalır içim
Taşımazsa rüzgar senin kokunu şayet burnuma
İstemem esmesini, solarım o vakit
Sen suyum ol, güneşim ol, düşüm ol
Ya da ben sadece çöl olayım
Kayıt Tarihi : 29.5.2019 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!