Ey Hünkar!
Kaç süvarinin ölümü değdi kalbine
Hangi kılıç kan tadına müptela kıldı seni
Tahtına kurulmuş mağrursun
Ezel ve ebed yitmiş kudretinde
Savaşlar görmüşsün
Canlar ardınsıra tarumar.
Moloz yığını ülkeler
Canına kan doğranmış haneler
Toprağının kadınları fahişe değildi.
Kılıcının pençesinde istemsizdiler
Kasıklarındaki zalim sancı
Senin rezaletindi
Onların çaresizliği.
Ey Hünkar
Bilirsin bir gün çiçek çağı gelecek.
Fışkıracak molozların arasından
Çiğdemler
Fesleğenler
Güneş parladığında çocukların alnında
Tahtının rutubetli gölgeleri
Mümbit tarlalara dönüşecek.
Işığın ve çiçeğin şavkı vurduğunda sarayına
Tepende ezelin ve ebedin gürzü sallanacak.
Ey Hünkar
Çiçek çağı geldiğinde,
Onurlarına kavuşacak fahişe kadınların
Âsan düşecek, kırılacak infazının kalemi.
Denge yeniden kurulacak çiçek ve köleden yana.
En sonra,
Soysuz çocukların kırbaçlayarak atını
Sür diyecekler, götür çölün hünkarını.
11.03.2010
Yasir AhıskalıKayıt Tarihi : 15.3.2010 10:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bilirsin bir gün çiçek çağı gelecek.
Fışkıracak molozların arasından
Çiğdemler
Fesleğenler
Umarım her çağ gönlünüzde çiçek çağı olur.
SEVEREK OKUDUM.
TEBRİKLER VE DE TAM PUAN.......HALİLŞAKİR
TÜM YORUMLAR (3)