Çölün Çağrısı Şiiri - Mehmet Işık Ron

kadimim, sarhoşluğum
ebedi şiirim
yalnızlığım.
yalnız kalmış, yalnızlığında var olmuş
iyi bir şarap gibi,
senelerce, karanlıklarca
büyümüş,dinlemiş,susmuş...

bilirim, imkansızlıktır aşk.
aşk ki dokunulamayan bir efsun,
dokunmaya çalışanı lal eden.
sorusu olmayana ancak, cevap olabilmiş.
yersiz yurtsuz bir ruha yar olamamış.

kadimim, sarhoşluğum
ebedi yitikliğim.

varlığın tohumunda filiz vermiş yokluk,
memesinden süt ememeden anasının,
aslan kesilmiş çocuk.

bir gece öylece düşerken cennetten
ciğerine dolan nefesle ağlamış,
yamalı yırtık cebinde de bir tek yalnızlığı varmış.

bilememiş ademim.
elmanın kafası sürmüş çöllere.

çöller;
kadimim....