Çölletin İçindeyim Şiiri - Şerife Gündogdu

Yusuflar-la yeşeren çöllerin içindeyim,
Belirsizlik içinde gitmiyor ayaklarım.
Meçhule doğru giden kervanın göçündeyim,
Biliyorum ansızın sönecek ocaklarım.
Karanlığın ardından sökecek şafaklarım.

Kutsal bir beste ile yüreğim hep raks eder,
Böyle kurulmuş düzen gelenler geri gider.
Benim şu garip gönlüm hep yoluna derbeder,
Sevabımı unutur günahımı yoklarım.
Karanlığın ardından sökecek şafaklarım.

Belli ki Yaradanım sabrımı sınar durur,
Bilmem kaçıncı kere beni yürekten vurur.
Lal olurken dillerim göz pınarlarım kurur,
Ömrümün son deminde hep çıkmaz sokaklarım.
Karanlığın ardından sökecek şafaklarım.

Günbegün eksilmede hızla geçer zamanım,
Ne zaman kederlensem ârş’a çıkar figânım.
O dur derdimi veren yine onda dermanım,
Gözyaşımla gönlümden günahımı paklarım.
Karanlığın ardından sökecek şafaklarım.

Belki bir gün bitecek nefsimin bitmez cengi,
Bulacağım elbette aradığım ahengi.
Umutla beklediğim istiharenin rengi,
Hakka giden her yolu yâr diye kucaklarım.
Karanlığın ardından sökecek şafaklarım.

Şerifeyim ya Rabbi kıramam hiçbir kulu,
Senin aşkınla her dem yüreğim sevgi dolu.
Sırat- ı müstakimin kıldan incedir yolu,
Dostuma düşmanıma helâl olsun haklarım,
Karanlığın ardından sökecek şafaklarım.