En kötüsü ise;
Kalplerin çölleşmesi,
Duyguların nesnelleşmesi,
Değerlerin ters yüz olmasıydı,
Bu yüzden hep eskiyi arar durur insan
Eskiden olanı özler,
Eskiye ait olana hasret duyar..
Çocukluğunu özler mesela,
O doğal halini, bozulmamış fıtratını özler,
Nesnelleşmemiş, bozulmamış, katıksız duygularını özler,
Yabancılaşmış "kendi" siyle boğuşurken,
Kendi "öz"ünü " öz" ler durur insan...
Kayıt Tarihi : 29.1.2017 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!