Çöle Sâhiptir Şiiri - Mehmet İslami

Dağın zirvesinde sessizce esen
Rüzigârı hortum yele sahiptir
Tomurcuk gülleri açarken kesen
Sevdâsız vicdânsız, el’e sâhiptir

Ölümdür; uykuyu sav be denilmiş
Meşr-û türkü Türkte tevbe denilmiş
Sivrisinekleri sav be denilmiş
Besleyen bataklık çöle sâhiptir

Küp içindekini dışa sızdırır
Asalakları: iksiri azdırır
Karıncayı hayâtından bezdirir
Nûhun tufanında sele sâhiptir

Dâvânın hâdîmi ölür terketmez
Düşman kesafeti aslâ farketmez
Akıncı beğine on bini yetmez
Ebâbile, Mamud file sâhiptir

Bu dünyada gülmez müminin yüzü
Kendi kendisine kış eder yazı
Zikridir feryâdla çaldığı sazı
Garip bülbül gonca güle sâhiptir

İSLÂMİ der: Arş-ı, ferşi taradım
Vefâ diye yetmiş yıldır aradım
Kızılalma da secd’etmek Muradım
Alperenler doğru yola sâhiptir