Çöle Dönmüşüm Şiiri - Ozan Uğur

Sevdiğim canımı çiğnesin, geçsin
Zaten bu dünyada yola dönmüşüm
Kimse bilmez neden böyle ağlarım
Kerem gibi yanmış, küle dönmüşüm

Ben garibim, nazlı Yar’a sözüm yok
Bir Yâr sevdim; başkasında gözüm yok
Evvel çalar idim; şimdi sazım yok
Yar’a saz çalamaz ele dönmüşüm

Bu derde düştüm-düşeli gülemem
Gözyaşlarım nehre döndü, silemem
Derdimi demeye kimsey bulamam
Bu elde kimsesiz kula dönmüşüm

Ben sevmeden kim severdi o Yar’ı
Yar’sız ömrün yoktur bizlere kârı
Zülüf saçın estirmesin rüzgârı
Zaten şimdi esen yele dönmüşüm

Ağla Uğur, kimse bilmez derdimi
Sevdin diye başın göğe erdi mi?
Amâ oldum; göster bana yurdumu
Mecnun’un düştüğü çöle dönmüşüm