Çöldeki Zerdüşt Şiiri - Mustafa Turay

Elimdeki tek delil bu sahipsiz çöl
Sınırlarını çevreleyen kaktüs ağaçları ve kin
Seni her düşündüğümde, yolda karşıdan karşıya
süratle geçen arabalar var
hepsi de çarpıp fırlatıyor beni, işte öyle bir his

Uyanır uyanmaz Nietzsche okuyorsan eğer
peşinen söyleyeyim; hayat sus, dünya pus, evren sus pus
El ele tutuşan sevgililere özeniyorsan anlamalısın ki
onlar Nietzsche’yi bilmediklerinden için çok mutlular

Kenarında oturduğum çölümün içinde saklanıyorsan
bilmelisin ki içindeki zerdüştün buyruğu altındayım
Bir kuş kapıma gelse
misafir edemeyecek kadar korkunç ve huysuzum
Sadece zevk için yalnızlığın hükmüne girmişsem
hatıralarımla mutluyum, kendimden eminim,
sevdam sonsuz, kalbim ölümsüzdür