Çöldeki yalnızlık Şiiri - Orhan Ayar

Çöldeki yalnızlık
Çöldeki sessizlik, yalnızlık kokuyor
Çölün yüreğinde bir akrep dolaşıyor

Hangi yazgı, hangi kalem sürdü seni çöle
Suçsuzdun, açılacaktı sürgün gözlerin göklere

Yalnızlıktan kurtulacaktın çölün hücrelerinde
Hep umut ışığı aramıştın yarınlık gecelerinde

Vazgeçme, kanatlarını daha hızlı çırp umuda
Bu çölde bir yalnız sensin, birde içindeki fırtına

Kaldır ellerini semaya yalnız çöl
İste rabbinden en güzel bir göl

Kaderine düşmüş yalnızlık, kaderin
Yalnızlık türküsü söylüyor fısıldayan kedilerin

Yanmış yürek, yalnız yürek, çöldeki yürek
Hepsi çölün bağrında filizlenmiş / büyüyecek