Yokluğun soğukluğu, koyuyor adama.
Sanki varlığın sıcaklığını tatmış gibi.
Ayrılık çanları çalıyor yine.
Yalnızlık üşütüyor her zaman ki gibi.
Gişelere benzettiğim insanlar oldu.
Tabii taştan heykele benzettiklerim de.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta