Çöldeki Soğuk Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Yokluğun soğukluğu, koyuyor adama.
Sanki varlığın sıcaklığını tatmış gibi.
Ayrılık çanları çalıyor yine.
Yalnızlık üşütüyor her zaman ki gibi.

Gişelere benzettiğim insanlar oldu.
Tabii taştan heykele benzettiklerim de.
Aldandıklarım da oldu!
Çok fazla güvendiklerim de.

İkinci kıyamet ne zaman acaba.
Acaba hangisi öldürdü beni.
İkinci cehennem nerede.
Sahi, hangisi daha çok acıtır içimi.

Varlığını tatmadık ki.
Teninde ısınmadık ki.
Bu kadar naz olur mu abi.
Yüreğimize yatmadık mı ki.

Hangimiz severken Allah'tan çalmadı.
Hangimiz bir kurtarıcı beklemedi.
Yalan, hangimizin yolunu kesmedi.
Hangi insan, inanmak için mucize istemedi.

Herkese gökten bir melek iner mi.
Hakkatten o bizi her zaman sever mi.
İnsana o zaman, soğuk işler mi.
Elhamdülillah, çok şükür yarabbi.

Yokluğun soğukluğu, koyuyor be adama!