Çöldeki Mutluluk Şiiri - Enver Battal

Issız bir çölün ortasında kum tanelerini sayarken.
O cehennemde yalın ayakla içim yana yana yürürken.
Susuzluktan değil de, sevgisizlikten seraplar görürken.
Yalnızlıktan kaçacak yer ararken, sen geldin.

Sen geldin,
Her gece ağlayarak kumlara gömdüğüm umutlarıma gün yüzü gösterdin.
Varlığın, susuzluktan kurumuş boğazıma su oldu.

Sen geldin,
Sesin, ıssızlığa alışmış kulaklarıma şarkılar söyledi.
Alevden sıcak kumlara basmaktan helak olan ayaklarım, senin yolunda derman buldu

Sen geldin,
Benim ıssız çölümde kardelenler açtı.
Saçlarının kokusu, çölüme karlar yağdırdı,
Gözlerinin derinliği yanan bedenime merhem oldu.

Sen geldin,
Şimdi her gece umut diye kumlara gömdüğüm sen.
Su diye içtiğim sen.
Yalnızlıktan kaçacak yerim sen.
Hep sen, daima sen.