ÇÖLDEKİ ÇOBAN (kıssa)
Garip bir çoban varmış ıssız Arap çölünde,
Sürüsünü yayarmış vahasında, gölünde!
Çarşı, Pazar görmemiş belki yokmuş sarığı,
Her taraftan delik, deşik yakıyormuş çarığı!
Gündüz yakar kavurur, gece yağı dondurur;
Bazen öyle eser ki, kumdan dağı kondurur!
Nasıl sığar bir güne, bir anlam veremezmiş;
Şaşarmış gördüğüne, bu sırra eremezmiş!
Tam da böyle zamanda duymuş gelip geçenden,
Allah razı olurmuş yeni dini seçenden!
Bir gün bir kervan görür hemen keser önünü,
Yeni Peygamber gelmiş, çokça duydum ününü!
Şimdi bana anlatın; yeni din nasıl bir şey?
Yeni dine girersem alt üst olmaz mı her şey?
Bilen biri anlatır Allah ve Resulünü,
Fakat tarif edemez ibadet usulünü!
Tüm kalbiyle inanır hediye sunmak ister,
Yapacağı ikramda, makbul bulunmak ister!
Düşünür şöyle biraz başındaki sarığı,
Ayakları yandıkça tercih eder çarığı!
“Allah’ım söyle bana, çarığının rengini;
Söylemezsen bilemem ahengini, dengini!”
Ayağı her yandıkça tekrar eder sözünü,
Allah’ı her andıkça, ateş bürür özünü!
Her gördüğü nesnede O’nu alır fikrine,
Olanlara aldırmaz devam eder zikrine!
Memnun olur Yaratan, kulunun ahvalinden;
Resul’üne müjdeler: “Çoban Cennet ehlinden!”
Pîr-i Fâni; çobanın, ibadeti nicedir?
Kalbî teslim olanın akıbeti yücedir!
MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
27.04.2019 - İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 27.4.2019 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!