Çöldeki Bulut Şiiri - Arda Aker

Kolayca atabileceğimi düşündüğüm,
Tutkularımı yıllar sonra bana yaşatan;
Akıyor tüm damlaların saçlarımdan kirpiklerime.

Kuruluk iyi gelir sanıp çölleri güzel sanıyorum.
Çöller dilimi,damağımı kurutuyor;
dönemiyorum ben sana.
Kuralıklık yakamaz canımı,
Bana son nefret dolu o bakışların kadar.

Gözlerin deldi ve geçti göğüsümü...
Öyle yaktı ki canımı, çöl kendi sıcağında kavruldu.

Olgun zannediyor bir de kendini...
Aciz insan daha onu seveni göremezken,
Kapılıyor benliğinin seraplarına.
Hiç kızamıyorum sana.
Seraplarımda kaybolmayı ben seçmişken,
Çölü ben seçmişken kızamam bulutlara.
Onlar gelmezler zaten.
Ne zaman gelmişler ki zaten.

Kabullenemez vururum kendimi dibe.
"Belki bir gün..." Hayallerinin tatlılığından
Mahrum kalırım diye,
Açtığın yarayı kapatmam,elime bıçağı alır,
Deşerim kendi canımı.

Nedendir kaçarsın benden?
Nedendir bir çift sözü çok görürsün bana?
Ben seni affetmişken yakışır mı bize ayrılık?