Çölde Vaha Şiiri - Necati Kavlak

Dur!
Kaçırma gözlerini başın öne eğilmesin
Gözlerimin içine bak içten içe gülümse
Kin ve nefreti söküp alacağım ellerimle
Yüzünden düşen bin parça cam kırığı
Bakışın buz gibi salkım saçak
Poyraz esiyor iki kaşının arasında
Sabah doğan Güneş’e dönmüşsün sırtını
Fırtına var
Tipi var
Göz gözü görmez yüzünde
Kurgular bir ütopya
Çölde vaha
İşte görünüyor şurada sahra
Elinde küre fal bakıyor
Bedevi kara kıl çadırda
Aklını alsan avucunun içine
Sorsan kendi kendine
Görürsün uzakta görünen
Şu yelkensiz gemi kim bilir
hangi mevsim ve iklimde
Lacivert sularda seyir halinde görünce
Yelken açmış giderken ufukta gemiyi
Vurursun önce başını taşa
Sonra iki elini dizine
Ağlar bulutlar sessizce

Necati Kavlak