Çölde su Gibi Aradın Sevdayı

Uçtun sen;
Sevdanın eteklerine,
Pembe bulutlar yükseliyordu gökyüzüne
Bir pamuk kadar hafif ve beyazdı duygular
Meleklerin o kutsal mekânında...
Koştun sen;
Bir ışığa doğru uzakta duran
Fersiz gözlerine ve karanlık dünyana düşen
Yalansız,riyasız bir sevdayı gönül çalımıyla
Hapsettin yüreğine,o gizemli tahtında...
Doğdun sen;
Yokoluşun bir ufuk çizgisinde
Güneşi arayan dünyanda tükenmeyen umut gibi
Dökülürken yaprakların güz sabahları
Yeniden yeşerdin,inatçı bir filizin ilkbaharında...
Buldun sen;
Yaşama açılan o kapıların anahtarını
Girdin içeri,sabrın,özlemin,sevginin gücüyle
Yorgun bir savaşçıyı dinlendiren büyüsüyle
Yakaladın sevdayı ihtişamıyla,o yürek çarpınpıntısında...
Güldün sen;
Yüzünün gamzelerine düşen mutluluk rüzgârıyla
Alnında haksız bir yaşama direnen çizgilere inat
Bir zâlimin sevgiyi kuruttuğu yüreğinde
Çölden fışkıran su gibi aradın,sevdayı vahalarda...

Ahmet TIĞLI 17.6.2006 (Sevgi Merdivenleri)