Çölde Kavrulurken Şiiri - Neşet Akbaş

Bir çöl dağların arasında kalan
Kumu umarsızca kavuruyor kumunu
Yanacak zerresi kalmamış ki etsin talan
Fitilsiz kalmış yakamaz mumunu

Cümle bulut gelmiş yine faydasız
Damlalar aşmaktan aciz hududu
Keşke yükselse göklere o ses, o cız!
Bir zerre bulabilse o yanan vücudu

İlk acıyı tatsa da alevli beden
Anlar birlikteliğini kurtuluş ve serinliğin
Belki sorar 'Bu bulut geldi ama neden? '
Ve hisseder yaşadığını içindeki derinliğin

Her toprak yaşatır bağrında tohumunu
Ne sıcak ne yalnızlıktandır onun ölümü
(Bilmez misin acizi kimin koruduğunu?)
Yine su getirecek çetrefilli çözümü

Nerde o bulut ki enginliğinde ummanın
Sen sileceksin yeryüzündeki bu cehennemi
Güven hamuruna sonsuzluk senin harmanın
Sen söndüreceksin ateşler içindeki sinemi

Bir damla diriltecek çöldeki fidanı
Yükselecek göğe sükunetiyle ormanın
Duyuracak boşluğa senin nidanı
Yalvarırım kalk geçti vakti uyumanın