Yalan dünyanın içinde kıvranıyorum
Sahte gülücükler arasında nefes almaya çalışıyorum.
Mutluluk çemberim daraldı yana yana dönüyorum
Çorak topraklarda açmış gül gibiyim.
Bağırıyom,çağırıyom kimseler feryadımı duymuyor
Gözlerim ağlıyor boşalırcasına
Aşkın girdabına düştüm Ey ahali
Takadım kalmadı,Gücüm anlamını yitirdi.
Bu nasıl bir ateş sönmek bilmiyor
Zebaniler arasında kalmış gibiyim.
Ne gelen var ne bir haber
Kaldım bir başıma yad ellerde vay halime.
Keşkelere muhtaç oldum gönül elinde
Çöllerde yolun kaybetmiş gibiyim.
Karanlık mağaranın kuytu köşelerine sığındım
Uğultular arasında ürperdim.
Dilim lal kesildi,belim büküldü felek
Karda açan Çiçek gibiyim.
Yatak,yorgana hasret gidiyorum
Sürgünlerde kalmış gibiyim...
Kayıt Tarihi : 17.2.2014 17:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nizamettin Ergül](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/17/colde-kalmis-gibiyim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!