Çölde Şiiri - Gök Gökyüzü

Düşümde düşündüğüm sorular şiirimin özü
Cevaplar yok bulamıyorum çözümü
Özünü ara, özüne anlat ve özünde kal
Değiştirme özünü
Yazıyorum süslü kelimeler yok
Yazarım bende yürünmeyen yollar çok
Kısaca ben kaybettim özümü
Yürüyorum çünkü daha ikinci satırdayım
Yürürüm bilmiyorum neresindeyim bu döngünün
Kulaklarımda sözü bana derdi hep iki gözüm
Çöplük yazılı odamda hep tekrarla
Sakın ola unutma ölümü

Kısa süren şubat hisarlarımı yıktı
Her gece çöküyor üstüme yükü
Şubatın rüzgarı beni çok yaktı
Portakalın çiçekleri daha açmadı
Ben sözümün eri olamadım
Satırların boyu boyunu aşınca
Okuyamadan sılaya kaçtım

Leş övgüler şehrinde kaybolan
Ceylanını ormanından kaçıran
Şehirden çöle kadar kovalayan
Kum tanelerini bir su damlası için yalvarttıran
Ağrılar kafamda zamanla çoğaldı
Yankıları sana kadar uzandı
Umutlarım o gün akbabalara kaldı
Uykular artık çölden kaçış aracım
Düşlerimde kabul ettirmeye çalışan
Seraplarla konuşup anlaştım
Günahlarımı sana yıkmamak için
Kum taneleri gibi yalvardım
Sanki her kapıdan seni bekliyorum
Çölde bile donabilirmişim düşünemiyorum
Gerçekleri sadece güneşin doğuşuyla anlıyorum
Bak işte dinle sorulardan birini soruyorum
Gözlerimdeki yaşlar yolun oldu mu?
Teyzem boğulursun dedi
Gözlerim çölde ondan kurudu