Çöl Yalnızlığı Şiiri - Yavuz Bayram Çalı ...

Vurma peri, vurma dara geldim,
Dört mevsimde yaşanır mı bir günde?
Ömrümün baharını yaza getirdin,
Gündüzde yazgıyı gecelettin bir ömürde.
Acılar kaygıyla dost olup düştü yollara,
Dört mevsimde bir gonca gül deremedim.
Baharım, eteklerinden savurma dursun,
Bırak hatıralar o muhteşem demle kurusun.
Mahkum neyi çeker bilirsin,
Bir de benim neyi çektiğimi bilsen.
Güvercinler süzülür gözlerden yaşlarla,
Uçar gider gölgelerin, karanlıkların koynuna.
Uyan sevda, kış uykusundan,
Çınarların yanışı bu.
Hıçkırıklar döküldü sokaklara,
Bir garip ayrılığın çağlayışı bu.
Seyretmeye doyamazken, bakışlarına kıyamazken,
Ne köşk kaldı, ne saray,
Bahçelerdeki ağaçların yaprak döküşü bu.
Çöl yalnızlığına itildim, ne de zor!
Yürek yanıyor, el değmiyor olmuş kor.
Kafesin zincirleri kilitli, kuşlar uçamıyor,
Duvar çekilmiş mutluluğa, boyum yetmiyor.
Kabus gibi hatırlayacağım yıllar kapıda,
Ne dik duruyor, ne hırçın.
Zulüm ediyorsun sevgili, gezdiğin sahrada,
Ecel mi geldi yoksa? Can çekişiyorum,
Hayatımın en büyük acısı da olsa senden vazgeçemiyorum.
En çok sevdiğim insan da olsan seni içimde öldürürüm,
Bırakmam Azrail’e, çektirmem bir nefes.
Uykuya yeminli, uyku haram gözler,
Öleceğine değil de, hasret gideceğine sözler.
Zamana mahpus ayrılıkların görüş günü,
Yaşanmış hürriyetlerin gözümde canlanışı.
Sırma saçların ellerimde kelepçe,
Zindanlara yolcuyum elimde bir garip külçe.
Boynu bükük büyüyecekse bu sevda,
Kır belinden, belki çatlar derinden.
Ömür çürütmeye gelenlerin hancısıyım,
Bu aşkın bir garip çekilen sancısıyım.
Kurşunlara açılmış yüreklerin öncüsüyüm.
Çekin vurun ta derinden, kan çıkmayacak bir yerinden.
Limon çiçekleri sevda koksun, gelsin kokusu serinden.
Ey yalancı dünyanın cenneti, kapatma kapıları her yerinden.
Arasatlarda bırakma beni.
Kumlarına gömüldüm, yürüyemiyorum.
Hasretin ağır geliyor, onu yerlerde sürüyemiyorum.
Çöl karını demlerden kürüyemiyorum.
Bu ayrılık yaman gelecek sevdadan,
Velhasıl ben sana bir şey diyemiyorum.
Dikenler üstünde yürüyen ayaklara,
Kan dolar gezilen topraklara,
Bir hal olur düşer yapraklara,
Çınarları kurutan ateş sensin.
Kalbimden gözlerime damlayan fesleğensin.