Çöl Tutanakları Şiiri - Şerife Gül Özdemir

bir çöl vaat edildi.
hükümsüz uğurlandı mecnunlar...
süresiz ve metanetli sığınaklar bulmaya.
gidişler hep mecnunlara göreydi zaten,
kalışlar leylara

çölü bir matem doldurdu
kayıp yarınları,azınlık ve aykırı arayışlar
yüreklerinde törpülenmiş aşk yarıklarıyla
sırtları sıvazlandı önce,
sonra yürekleri sıvazlandı
yola düştü mecnunlar
hem asi, hem boynu bükük, hem garip
hep aşık-hep aynı- hep aşıklardı
ezeldendi bahtiyarlıkları
oysa leylalar çaresizdi;
çöldü dudakları
bakışları ve kalp atışları
kimse duymadan içlerine düştü çığlıkları

sevgilere kaza süsü verildi....
pıhtılaşmadan kanda aşk, toprak atıldı
Mecnunlar yitirmeyi tuttular kolundan
ihtilala sevdaları yaka paça...
damarlarında hüzünlü cam kırıkları..
onların hep aşklarını haykıracak bir çölleri oldu
leylaların çöl doldu göz çanakları....

acıydı/yudumlanan ve aşka biçilen künye
çöle düşen bir tutam, kaç bin yıllık acıydı? /
en iyi aşık acı çektiren..
leylalar menzili meçhul bir uçurumda kaldılar
mecnunlar el'an seyrüsefer hallerinde...
gidişler mecnunlara göreydi zaten,
kalışlar leylara! ..

13.08.2002