Çöl toprağı Şiiri - Hana Dukacinaç

Yaşamımda çok derin ve sonsuz kalabilirdin
Sen geçiciliği tercih ettin
Kalıcı bende nevarsa sana verdim
Yapına ters düşmedi emanetim
Sen de hislerimi geçicileştirdin
Benim yükümü kendin gibi silikleştirdin...

Bir avuç toprak attım izlerine
Bir nefes üfledim pürüzlere

Netleşti belirginleşti düzleşti
Zaman içinde toprak; anıları,hayalleri ve sıcak dirençli nevarsa
Rengini içime işledi...

Ağladılar martılar,yağmurlar pınarlarını kuruttu
Kuru dallarım kırıldı fırtınalarda
Yapraklar sarardı,çatladı
Kıraç olan içimin ikliminde

Geriye birtek ben kaldım
Sen kalmadın,kalamadın

Geçiciliğini fırtına rüzgar yapıp
Beni öylece sensiz
içimi ise
Çöllerin Toprağı Yaptın....