meğer yaşam
cukdiye rayına oturan bir tren değilmiş
GAK dediğimde ekmek
GUK dediğimde su gelsin
sahi
ne vakitti!
bir çöle düştüğümde anladım
nimet içinde
nimetlerle yüzerken
hayata dudak bükmek
ekşi elma yemişcesine yüzümüzü buruşturmak
ne büyük küstahlık
ne büyük gaflet...
meğer
ne büyük hazinenin sahibi(ymiş) kalbimiz
kalbimiz ve ortasında sevgilimiz
bedenimin nezaketini görmemezlikten gelemem
ellerim,ayaklarım
ne çok zahmete girdi
gökyüzüyle birleşen şu kumlar şahid
ayaklarım ki övgüyü en çok hakeden
artık ben ayaklarımın acısından kıvranırken
acıyı unutdedi yüreğim
acıyı unut....
bir çölün ortasında
mavi-yeşil hayatımda huzuru ararken;
dedim ki:
himmet etsem
rüyamdaki kahverengi şahin yardıma gelir mi !
Kayıt Tarihi : 12.2.2012 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık Pınar hanım.Kutlarım.
Kutlarım.
Kaleminiz daim olsun.
Sevgi ve saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (4)