Çöl Şulesi Şiirleri - Şair Çöl Şulesi

Bir küçük balığın bildiği kadardır belki de insanlığın dünyayı, uzayı bilişi. Oldu da denizden dışarıya kafasını uzattiginda gördüğü en uzak yer sadece gökyüzüdür. Ve o gökyüzünün ötesinde bir yerin olabileceğine dair bir fikir dahi yürütemez.

sınırsız boşluk olarak tabir edilen uzay, ya tepsi gibiyse . ve bu uzay sadece görebildiğimiz kısımsa bunun daha üstünde başka bir uzay olmadığı ne malum.
Bilgiyi sınırlandıramazsınız. Bilgi sonsuzdur. Sadece bilebildiğiniz kadar bilgiyle yetinir ve bu bilgiyi aşılamaz bilgi olarak kabul ederseniz yanılırsınız.

Bilir isen, alemini
Okur insan, alemleri.
Hep büyüler, dünya ili.
Cahil adım, insan idim.

Neyi bildin ise hepsi gözün ilen.
Cahilliğindir baki kalan kör isen.

Bahtinur Cano

Okumak için önce, adını bilmek gerek
İnkar edip gidene, kainat hep boş demek.
Değeri kendi biçer, ister hem hanesini
Düşünde olmayana, nasip olmaz cenneti

Tadımlıktır dünya, doymak için niyetlenme.
İki gün sefaya, har vurup harman savurma.

Kafeste yaşamanın özgürlük olduğuna inandırilan her kuş, kanatlarının uçmasi için yaratılmış olacağına inanmadigi için, kendine daha görkemli bir kafes bulmanın derdine düşer.

Bahtinur Cano

Kutsal doğumların ülkesine
Orada kefenleri üzerinde doğar bebekler.
Süt kokularının nasıl olduğu bilinilmeden

Hiçbir şeyi olmayan, neyini kaybeder?

İnsanoğlu çıplak doğar. Çıplak bakar çevresine. Kıyafetlerini giydirenler, fikirlerini de giydirir. Her giyilen kıyafetin anlamlarının olduğunu büyüdükçe öğrenir. Kıyafeti ne tarafa çekilirse o tarafa meyil eder. Bazen her çekilişinde sökülür, yırtılır. Yamalar kondutturur kıyafetine her biri farklı yamalar. Sonra bakar ki kıyafetini çekiştirenler yoktur etrafında. Ama kıyafetine kondurttuğu yamaları hiç bitmez. Sökülmesini, yırtılmasını beklemeden kondutturur özenle her biri farklı yamalarını. Ve sonra dönüp bakar aynasına her ne kadar yamaları farklı olsa da ipi hep aynı iptir. Sonra bir bebek gibi bu ne demeye başlar yeniden. Bu sefer koyduğu yamaları teker teker çıkarır. Bu ne? Bu ne? Diyerek. Bakar ki bilebildiği denizin içindeki bir damla bile değil. Ve koyduğu yamalar bir damlayı bilemeyecek kadar küçük. Ve sonra soyar bedenini ve gözlerini. Anlar ki çıplaklığından başka sahip olabildiği yoktur insanoğlunun...

İnsanoğlu kusur arar, kendi bilmez hali ne
Sultanlığı layık görür, piri fani haline

Cami süslemek ile, olaydı keramet
Göğe değen minare, çıkardı miraca
Yetimi yedirmemiş, hor bakar saçına
Miracına çıkmaya , koymamış bir tuğla.